|
Makale Özeti:
|
Sanat eserleri biriciktir. Bu yüzden tekildir. Sanat eserlerinin gizli
yönleri vardır. Bu yüzden sanat eserlerinin analizinde birçok farklı
yöntem bulunmaktadır. Sanat eserleri sanatçı üretimi de de olsa varlığını
insana ve insanın içinde bulunduğu evrenden alır. Görsel sanatçılar,
filozoflar şairler, mucitler, bilim adamları ve yazarlar gibi yaratıcı
süreçlerde paradokstan da beslenerek eser üretmektedirler. Bir nesnenin
görünen özelliklerinden bazılarını değiştirdiğimizde görsel algımız
değişebilmektedir. Resme baktığımızda gözlerimiz beynimize bir görüntü
göndermektedir. Bazen beyin bunu yanlış da analiz edebilmektedir.
Görsel algıya tam olarak her zaman güvenmek bizim dış dünyayı
yorumlamamız esnasında hatalara neden olabilir. Bu durumlar görsel
paradoks olarak değerlendirilebilmektedir. Sanatçılar bu paradoksal
denklemleri temalarında kullanarak izleyicide yanılsama oluşturmak
isterler. Paradoks algılandığında bir açıklamaya ihtiyaç duyulur.
Bu makalenin amacı, paradoksu yapıtlarında tematik olarak kullanan
görsel sanatçılardan Partıck Hughes, Maurits Cornelis Esher, Ignatius
Widiapradja, Rene Magritte, Chema Madoz’ un yapıtlarını analiz
etmektir. Paradoks içeren iki boyutlu tasarımlarda bir sağaltma
sadeleştirme söz konusudur. Bunun yanında görsel sanatçılar genellikle
temayı, temel bir takım biçim ve renkler ile sınırlandırılarak sofistike
yollara ulaşmada mesajın doğrudan izleyici ile buluşmasını ve
düşündürmesini istemektedirler. Bu nedenle görseller izleyici ile birçok
farklı iletişime girmektedir. Makalede, Paradoks kavramı literatür
bakımından araştırılmıştır. Araştırma, Partıck Hughes, Maurits Cornelis
Esher, Ignatius Widiapradja, Rene Magritte, Chema Madoz’ e ait on adet
görsel ile sınırlandırılmıştır. Seçilen bu görseller içerik konu ve teknik
olarak incelenip oluşan veriler ışığında yorumlamalar yapılacaktır.
|