Derginin Adı:
|
Humanitas - Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi
|
Cilt:
|
2014/2
|
Sayı:
|
3
|
Makale Başlık:
|
VICTORIAN CRITICS AND METACRITICS: ARNOLD, PATER, RUSKIN AND THE INDEPENDENCE OF LITERARY CRITICISM
|
Makale Alternatif Dilde Başlık:
|
VICTORIAN CRITICS AND METACRITICS: ARNOLD, PATER, RUSKIN AND THE INDEPENDENCE OF LITERARY CRITICISM
|
Makale Eklenme Tarihi:
|
8.09.2014
|
Okunma Sayısı:
|
1
|
Makale Özeti:
|
Viktorya dönemi eleştirmenleri, İngiliz eleştiri kuramının 20.
yüzyıldaki bilimsel ve yöntembilimsel oluşumundan önce, kuramın
gelişimine yönelik son büyük adımı atmışlardır. Viktorya dönemi
eleştirisi ayrıca çağdaş edebiyat kuramı ve eleştirisine geçişi ve bu geçişin
modern kuram ve eleştirisinde son buluşunu temsil eder. 19. yüzyılda bir
dönem boyunca farklı sanatsal ve yazınsal akımların bir arada bulunması
eleştirinin yazınsal süreçten ayrılmasına yol açmıştır. Eleştirinin yazınsal
uygulamalardan ayrılması yazınsal türlerin çeşitliliğinden de
kaynaklanmaktadır. Fakat öncelikle eleştirinin yazından bağımsızlığı,
yaratıcı ve eleştirel yazının eleştirmenlerin bilimle yazınsal eleştiriyi
birlikte özümsedikleri felsefi düşüncelerdeki, toplumsal kuramlardaki ve
bilimsel ilerlemelerdeki çeşitlilik ve karmaşıklığın etkisi altında
kalmasından doğar. Eleştirinin yazından bağımsızlığa doğru ilerleyişi
türsel olarak oluşumuyla ve kendi içindeki çeşitlilikle bağlantılıdır.
Viktorya dönemi eleştirisini sınıflandırmak neredeyse olanaksız olsa da,
yaşamöyküsel, toplumbilimsel, tarihsel, olgucu, gerçekçi, doğalcı,
izlenimci, güzelduyusal, törel, insancıl ve benzer eleştiri kuramlarını da
kapsayan romantik kuram, etkisini hala sürdürmektedir. Viktorya dönemi
eleştirel sistemlerdeki farklılık Walter Pater, Matthew Arnold ve Henry
James gibi yazar-eleştirmen ve John Ruskin gibi usta eleştirmenlere ait
farklı eleştirel düşüncelerin varlığının bir sonucudur. Bu eleştirmenler,
meta eleştirmenlerinin eleştiri üzerine eleştirel düşünceler üretmesi gibi,
sanata ve/veya yazına odaklanırlar. Bu yazının amacı, onların eleştirel
konumlarının önemini ve Viktorya dönemi eleştirisinin durumunu ortaya
koyan düşünceleri incelemektir.
|
Alternatif Dilde Özet:
|
The Victorians provide the last major step in the advancement
of English critical theory before its twentieth century establishment as a
scientific and methodological discourse. It is also true to assume that
Victorian criticism represents the transition to or culminates in modern
literary theory and criticism. In the nineteenth century, the co-existence of
different artistic and literary trends during one period leads to the separation of criticism from literary process. The separation of criticism
from literary practice is also a result of the diversity of literary forms. But
primarily the independence of criticism from literature is acquired by
creative and critical writing confronting and falling under the influence of
diversity and complexity of philosophical thought, social theories and
scientific advances, where critics attempt to assimilate science to literary
criticism. The route of criticism towards independence from literature
means its own diversification and organization as a typology: although it
is almost impossible to categorize Victorian criticism, it is Romantic
theory still being influential, to which biographical, sociological,
historical, positivist, realistic, naturalistic, impressionistic, aesthetic,
moral, humanistic, and other types of criticism are added. The
diversification of the critical systems in the Victorian Age is the result of
the massive presence of different critical voices belonging to both
professional critics, like John Ruskin, and writer-critics, like Walter Pater,
Matthew Arnold and Henry James. Among others, they are critics
focusing on art and/or literature as well as metacritics providing critical
commentary on criticism. To reveal the significance of their critical status
and disclose their ideas showing the condition of Victorian criticism
represent the aim of the present paper.
|