|
Derginin Adı:
|
Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi
|
|
Cilt:
|
2008/1
|
|
Sayı:
|
1
|
|
Makale Başlık:
|
KLÂSİK TÜRK EDEBİYATINDA ELEŞTİRİ TERMİNOLOJİSİ
|
|
Makale Alternatif Dilde Başlık:
|
THE TERMINOLOGY OF CRITICISM IN THE CLASSICAL TURKISH LITERATURE
|
|
Makale Eklenme Tarihi:
|
12.08.2012
|
|
Okunma Sayısı:
|
4
|
|
Makale Özeti:
|
Türk edebiyatının en eski kaynakları incelendiğinde görülecektir ki Türkler inançlarına, âdet ve geleneklerine, içtimaî kabullerine uymayan her türlü davranış, alışkanlık, zayıflık ve eksikliğin karşısında olmuşlar ve bunu eleştirmekten uzak kalmamışlardır. XIII-XIV. hatta XV. yüzyıla kadar şairlerin bazı şeylerden ve bilhassa kötü talihten şikâyet etmeleri şeklinde gelişen eleştiri konuları; hiciv, hezeliyat gibi mecmualarda toplanarak XV. yüzyıldan itibaren zengin bir terminolojiye sahip olan müstakil bir edebî tür haline gelmiştir. Bu çalışmayla Türk edebiyatında eleştiriyle ilgili terimlerin neler oldukları toplu olarak gösterilmeye çalışılırken, bu terimlerin birbirlerine yakınlık dereceleri ve farklılıkları da ortaya konulmaya çalışılmıştır.
|
|
Alternatif Dilde Özet:
|
When the oldest sources of Turkish Literature are examined, it will be seen that, as in the other nations, Turkish people objected to every kind of behaviour, habit, weakness, deficiency which did not fit into their beliefs, customs, traditions, and social acceptance, and they did not stay away from expressing and criticising the situation. Between the 13rd and 14th century, even until 15th century, the subjects of social criticism which developed as poets’ complaining about some things, especially their bad luck, as a result of their being collected in periodicals which deal with satire and humorous and ritical writing becomes a separate literary kind which has a rich terminology from the 15th century on. With this study
.
|