|
Derginin Adı:
|
Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi
|
|
Cilt:
|
2016/2
|
|
Sayı:
|
3
|
|
Makale Başlık:
|
Ermenistan Dış Politikasında Reelpolitikle Psikopolitiğin Çatışması: Cumhurbaşkanlığı Dönemleri Bağlamında Bir Analiz
|
|
Makale Alternatif Dilde Başlık:
|
Realpolitik versus Psychopolitics in Armenian Foreign Policy: An Analysis in the Context of Presidential Terms
|
|
Makale Eklenme Tarihi:
|
30.12.2016
|
|
Okunma Sayısı:
|
1
|
|
Makale Özeti:
|
Bu makalede, Ermenistan dış politikasında Ter-Petrosyan, Koçaryan ve Sarkisyan dönemlerinin reelpolitik ve psikopolitik açıdan bir tahlili yapılmaktadır. Ermenistan, jeopolitik ve jeoekonomik sınırlılıklarına rağmen, kimliğiyle ilgili hususları çıkarlarının üzerinde görmekte; bununla bağlantılı irredantist düşünce ve eylemleri nedeniyle İran haricindeki komşularıyla ilişkilerini normalleştirememektedir. Bu yalnızlaşmada sorumluluğun tek tarafa yüklenemeyeceği aşikârdır. Fakat Ermenistan’ın millî çıkarlarını maksimize etmesini engelleyen kompülsif bir dış politika takip ettiği; bu psikopolitik kompülsiyonun da seçilmiş travmaları canlı tutmaya çalışan iç ve dış baskı gruplarından kaynaklandığı söylenebilir. Söz konusu baskı gruplarının başında diyaspora örgütleri gelmektedir. Diyasporanın etkinliğine bağlı olarak Ermenistan dış politikası değişimden çok süreklilik arz etmiştir. Ermeni milliyetçiliği açısından bir karşılaştırma yapıldığında, Ter-Petrosyan iç politikada sert, dış politikada yumuşak; Koçaryan hem iç hem dış politikada sert; Sarkisyan ise hem iç hem dış politikada yumuşak bir görüntü sergilemiştir. Ancak bu tutum farklılıkları ülkenin dış politika çizgisini değiştirmemiştir. Genel hatlarıyla Ermenistan’ın İran, Rusya ve ABD ile ilişkilerinde reelpolitik; Türkiye ve Azerbaycan ile ilişkilerinde ise psikopolitik saiklerin etkili olduğu söylenebilir.
|
|
Alternatif Dilde Özet:
|
This paper analyses the pushes and pulls between realpolitik and psychopolitics in Armenian foreign policy under Ter-Petrosyan, Kocharyan, and Sargsyan. The country has so far considered its identity above its interests and could not establish normal diplomatic relations with most of its neighbours due to its irredentist idea and actions. Even though Armenia cannot be blamed ex parte for its regional isolation, it is a fact that the country follows a compulsive foreign policy preventing itself from maximising its national interests. This psycho-political compulsion ensues from the nationalist pressure groups at home and abroad, mainly from the Armenian diaspora organisations across the world. Those pressure groups endeavour to keep the selected traumas alive. Due to the trenchancy of diaspora, Armenian foreign policy has proceeded on a continuous, rather than changing, line. In view of Armenian nationalism, Ter-Petrosyan was hawkish in internal affairs and temperate in foreign policy; Kocharyan appeared as obdurate both at home and abroad whereas Sargsyan has been seen concessive both at home and abroad. Nevertheless, their attitudinal differences have not changed the entrenched foreign policy line of Armenia. On this line, Armenia has resorted to realpolitik in its relations with Iran, Russia and the USA while tilting towards the pendulum of psychopolitics in its relations with Turkey and Azerbaijan.
|