|
Makale Özeti:
|
Türkçe öğretiminin temel işlevi; öğrencilerin bilişsel, duyuşsal ve devinimsel gelişmelerine katkı sağlamak, bireyde dil bilinci ve duyarlılığı oluşturarak kendini rahat ifade edebilmesi için bireye olanak sunmaktır. Bu nedenle ana dil öğretimi ciddiye alınması gereken bir durumdur. Çocuklar, yıllarca Türkçe dersi görmelerine rağmen ana dillerini başarılı bir şekilde kullanamamakta, kendilerini ifade etmekte sıkıntılar yaşamakta ve söz varlığının zenginliklerinin tadına varamamaktadırlar. Bireyin kendini ifade etme yetisi, dilinin inceliklerini çok iyi biçimde kavramasından geçmektedir. Bu noktada dil öğretiminde farklı yöntemler denenmesi gerekmektedir. Çağın değişen ve gelişen şartlarıyla birlikte, dil öğretiminde de yeni materyaller geliştirilmekte ve yeni yöntemlerden yararlanılmaktadır. Dilin ses bilgisinden biçim bilgisine, söz diziminden anlam bilgisine bütün alanlarındaki yapısal özelliklerini kavramada kullanılacak yeni, çağdaş materyal ve yöntemler, dil öğretimini eğlenerek öğrenme biçimine sokacaktır. Dilin kullanım alanı içinde sıfatların önemi yadsınamayacak ölçüdedir. Sıfatlar, Türkçenin anlatım zenginliği açısından önemli bir yere sahiptir ve kavramların zihinde istenen niteliklerde canlanmasını sağlamaktadır. Sıfatların anlatım zenginliğine erişememiş bir birey, Türkçeden de istenen düzeyde verim elde edemeyecektir. Türkiye Türkçesi için bu kadar önemli olan sıfatların nasıl öğretileceği konusu, bu noktada gündeme gelmektedir. Bu çalışmada; anlatımın süslenmesini sağlayan, nesnelerin özellik ve belirtilerini ortaya koyan sıfatların nasıl öğretilmesi gerektiği ve bunda masal/hikâye anlatma yöntemlerinin etkileri incelenmeye çalışılmıştır.
|