|
Makale Özeti:
|
Vergilendirmede adalet ilkesi gereği, mali gücün göstergelerinden biri olan servetin vergilendirilmesi gerekmektedir. Yalnızca servetin kendisi değil, servetlerin intikalinden de vergi alınmaktadır. Bu kapsamda 1959 yılında 7338 Sayılı Veraset ve İntikal Vergisi Kanunu uygulamaya konulmuştur. Bu verginin konusunu veraset veya diğer suretle sağlar arasında gerçekleşen intikaller oluşturmaktadır. Ancak zamanla küreselleşmenin etkisiyle sermayenin mobilitesi artmış, teknolojinin ilerlemesiyle ülke kavramı kalmamış ve başka ülkelerde yaşama şartlarının da kolaylaşmasıyla kişilerin herhangi bir ülkede yaşama şansı artmıştır. Ancak bu durum olumlu görünmekle birlikte birtakım olumsuzlukları da beraberinde getirmiştir. Çünkü farklı ülkelerde yaşanması, farklı ülkelerde taşınır ve taşınmaz mallara sahip olunması sonucunu doğurmuştur. Bu sonuçla, bu malların ölüm veya başka bir sebeple sağlar arasında intikali, birden fazla ülkenin alanına girmesi sebebiyle, uluslararası hukuk açısından sorun teşkil etmektedir. Burada hangi ülkenin hukuk kurallarının uygulanacağı, sorunun temelini oluşturmaktadır. Birden fazla ülkenin duruma dahil olması aynı zamanda çifte vergilendirmeye de sebep olabilecektir. Bu denli sorun ile neticelenebilecek bir konunun uluslararası düzlemde çözümlenmesi gerekmektedir. Bu kapsamda, çalışmada Veraset ve İntikal Vergisine ilişkin genel çerçeve aktarıldıktan sonra, Veraset ve İntikal Vergisinin uygulanmasında hangi sorunlarla karşılaşıldığı ve uluslararası açıdan ne şekilde ele alındığı, uluslararası anlaşmalar, Türkiye-Almanya Konsolosluk Anlaşması, bazı Yargıtay ve Danıştay kararları çerçevesinde incelenecektir.
|