|
Derginin Adı:
|
Yükseköğretim ve Bilim Dergisi
|
|
Cilt:
|
2014/4
|
|
Sayı:
|
1
|
|
Makale Başlık:
|
Örgüt Kültürünün Yordayıcısı Olarak Üniversitelerde Örgütsel Sessizlik
|
|
Makale Alternatif Dilde Başlık:
|
Organizational Silence in Universities as the Predictor of Organizational Culture
|
|
Makale Eklenme Tarihi:
|
17.01.2020
|
|
Okunma Sayısı:
|
2
|
|
Makale Özeti:
|
Bu araştırmanın amacı Sakarya Üniversitesi'nde görev yapan öğretim elemanlarının örgütsel sessizlik ve örgüt kültürü algılarını belirlemektir. Araştırma 2012-2013 öğretim yılında Sakarya Üniversitesi'nin altı fakültesinde görev yapan toplam 253 öğretim elemanını kapsamaktadır. Araştırma ilişkisel tarama modelinde oluşturulmuştur. Araştırmada İpek (1999) tarafından geliştirilen Örgüt Kültürü Ölçeği ve Çakıcı (2007) tarafından geliştirilen ve Soycan (2010) tarafından uyarlanan Örgütsel Sessizlik Ölçeği kullanılmıştır. Ölçme aracından elde edilen verilerin çözümlenmesinde, tek yönlü varyans analizi ve Kruskal Wallis testi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda öğretim elemanlarının cinsiyetlerine ve öğrenim durumlarına göre örgütsel sessizlik algı düzeylerinde anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Öğretim elemanlarının örgütsel sessizlik algılarının yaş gruplarına, görev yaptıkları fakültelere, öğretim elemanlarının çalıştıkları örgütlerde algıladıkları yönetim tarzına, yöneticileriyle yüz yüze görüşme sıklıklarına ve yöneticileriyle açıkça konuşabilme düşüncelerine göre anlamlı olarak farklılaştığı görülmüştür. Araştırma görevlilerinin ‘Tecrübe Eksikliği' boyutunda öğretim üyelerine göre örgütsel sessizlik algılarının anlamlı olarak daha yüksek olduğu görülmüştür. Örgütsel sessizliğin ‘Tecrübe Eksikliği' boyutunda en yüksek örgütsel sessizlik algısına ‘1-5 yıl' görev yapan öğretim elemanlarının sahip olduğu, en düşük örgütsel sessizlik algısına ‘21 yıl ve üstü' görev yapan öğretim elemanlarının sahip olduğu görülmektedir. Çalışmaya katılan öğretim elemanlarının örgütsel sessizlik ve örgüt kültürü ölçeklerinden aldıkları puanlar korelasyon tablosunda incelendiğinde öğretim elemanlarının örgütsel sessizlik algıları ve örgüt kültürü algıları arasında anlamlı bir ilişki olduğu bulunmuştur. Bu ilişki iki ölçeğin alt boyutları arasında orta düzeyde negatif anlamlı bir ilişkidir. Örgütsel sessizlik (toplam) ile örgüt kültürü alt boyutları arasında da orta düzeyde negatif anlamlı bir ilişki görülmüştür. Araştırma bulgularına dayalı olarak üniversite yöneticilerinin kurumlarında katılımcı bir kültür oluşturmaları, öğretim elemanlarını açıkça konuşmaları için cesaretlendirmeleri ve onlarla görüşme sıklıklarını artırmaları önerilmiştir.
|
|
Alternatif Dilde Özet:
|
The aim of this study is to determine the relationship between the sense of organizational silence and the organizational culture the instructors perceived. In this study, the scale for determining organizational culture developed by İpek (1999) and the scale for measuring organizational silence developed by Çakıcı (2007) and adapted by Soycan (2010) are used. No remarkable difference was found in the academic staff's sense of organizational silence degree according to their genders and educational backgrounds. It was seen that the instructors' sense of organizational silence had remarkable differences according to their age group, faculty, sense of administration type in their institutions, frequency of their face-to-face communication with their administrators and their thoughts of speaking clearly with their administrators. It was observed that research assistants had a significantly higher sense of organizational silence than the lecturers in the sense of ‘Lack of Experience'. It was seen that academicians who had 1-5 years of employment period had the highest sense of organizational silence while those who had 21 years or more employment period had the lowest sense of organizational silence in the sense of ‘Lack of Experience' of organizational silence. When the points that participant academicians got from organizational silence and organizational culture scales analyzed in the correlation table, it was found out that there was a remarkable relationship between the academicians' sense of organizational silence and sense of organizational culture. This relationship was a medium-level negative relationship between subdimensions of two scales. A medium-level negative relationship between the organizational silence (total) and the organizational culture was also seen. Based on the findings, university administrators were proposed to create a participant culture in their institutions as well as to encourage instructors to speak clearly and increase the frequency of contact with them.
|