|
Derginin Adı:
|
ASOSOURNAL
|
|
Cilt:
|
2013/1
|
|
Sayı:
|
1
|
|
Makale Başlık:
|
SENFONİ ORKESTRASININ KISA TARİHÇESİ
|
|
Makale Alternatif Dilde Başlık:
|
A BRIEF HISTORY OF THE SYMPHONY ORCHESTRA
|
|
Makale Eklenme Tarihi:
|
15.04.2014
|
|
Okunma Sayısı:
|
1
|
|
Makale Özeti:
|
Senfoni orkestrasının oluşumu yüzyıllar boyunca sürmüştür. Temelleri önce opera ve kilise müzik gruplarının üzerinde kurulan bu topluluklar 15-17. yüzyıllarda küçük ve ayrışık öğelerden oluşur. 18. yüzyılın ortalarından itibaren daha çok senfoni ve enstrümantal konser türlerinin gelişimi bestecilerin çoksesli müzik tarzından ayrılış, rengarenk tını çeşitliliği ve orkestral seslerin daha belirgin ifade etmek arzusuna yol açar. Orkestranın gelişimi ağırlıklı olarak iki hat boyunca devam eder. Bir yandan, genel yapısındaki artışla birçok yeni çalgılarla zenginleştirilir. Diğer taraftan, orkestraların iç imkanlarının gelişmesiyle ses renkleri daha net, eserlerin müzikal dokusu açık bir şekilde ifade edilir. Orkestrada çalınan eserin resmini çizerek ruhunu yaşatan şef sanatının kökenleri de eski zamanlardan beri izlenmektedir. Antik ve ortaçağda koro yönetimi sıkça eller ve parmakların şartlı sembolik hareketler sistemi üzerinden gerçekleştirilir. 15. yüzyılda polifoni müziğinde artan karmaşıklık ve orkestral çalgıdaki gelişim, daha doğru ve net bir ritmik şeklin yürütülmesi için “battuta” ile yönetmeyi ortaya çıkarır. 19. yüzyıldan itibaren senfonik müziğin gelişmesi ve orkestranın yapısal olarak genişlemesi müziğin daha etkili ve rengarenk icrası için yöneten kişinin genel topluluk içinden ayrılarak tüm dikkatinin şefliğe odaklamasını gerektirir. Eskiden başkemancının yönetmek için kullandığı yayın yerini giderek şef batonu alır.
|
|
Alternatif Dilde Özet:
|
Abstract Formation of a symphony orchestra have been developing for the centuries. It sets the foundation in opera and church music groups during the XV-XVII centuries. From the middle of the 18th century, the development of polyphonic forms and instrumental concerto led the composers to desire to express a colorful orchestral timbre in a greater extent. Basically the development of the orchestra continued in two ways. On one side the structure of the orchestra expanded by including the new instruments. On the other hand, the sound capabilities within the orchestra also has been enriched and by that the musical texture is expressed more clearly. The origins of a conductor’s art the main artist of the orchestra is also could be observed since the very ancient times. In the ancient and medieval world the condacting of chorus is often performed with the hands and fingers. With the development of polyphony and increasing of orchestral music’s complexity in the 15th century, for a more precise and clear execution of rhythmic forms the control of the orchestra occured with "battuta". With the development and expansion of the symphony orchestra’s structure in the 19th century and after, for more effective and colorful performance of music, the attention and focus on the conductor progressively requires. For the condacting the orchestra, instead of the first violin’s bow a condactor’s baton become to used increasingly.
|