|
Makale Özeti:
|
Arastırmanın Temelleri: stanbul’un kültürel bir baskentten, gecekondu sehrine
dönüsümünün edebi eserlere yansıması.
Arastırmanın Amacı: Ele alınan örneklerde dile getirilen stanbul’a dair kültürel algı ve
sosyo-ekonomik algının mukayese edilerek, stanbul’un kültürel bir baskentten bir gecekondu sehrine
dönüsmesinin temellerine isaret edilmesi.
Veri Kaynakları: Samiha Ayverdi’nin brahim Efendi Konagı adlı hatıra kitabı ve Ahmet
Hamdi Tanpınar’ın Huzur romanıyla, Orhan Kemal’in Gurbet Kusları ve Latife Tekin’in Berci
Kristin Çöp Masalları romanları
Ana Tartısma: Degisen sosyal ve siyasal sartlar, buna baglı olarak insan zihniyetinde de bazı
degisimlerin yasanmasını zaruri kılmaktadır. Yeni ihtiyaçlar, artan nüfus ve gittikçe zorlasan hayat
sartları, stanbul’un kültürel dokusunu zedelemistir. Bunun sonucu olarak da “saltanat makamı”ndan,
“ekmek kapısı”na dönmüstür stanbul. Özellikle 1950’li yıllardan sonra Anadolu’dan yogun bir göçe
maruz kalan “sehir”, gecekondulasma ile birlikte dıs görünümünün degismesi sonucu kültürel
kimliginden uzaklasmıs ve yeni bir “kent” görünümüne bürünmüstür. Kültürel anlamda kimligin
degismesi edebi eserlerde de yansımasını bulmustur.
Sonuçlar: Artan nüfusuyla birlikte kültürel dokusu zedelenen stanbul, “saltanat
makamı”ndan, “ekmek kapısı”na dönüsmüstür. Özellikle 1950’li yıllardan sonra Anadolu’dan yogun
bir göçe maruz kalan “sehir”, gecekondulasma ile birlikte dıs görünümünün degismesi sonucu
kültürel kimliginden uzaklasmıs ve yeni bir “kent” görünümüne bürünmüstür. Bunun sonucu olarak,
kültürel algı yerini ekonomik ve sosyal çatısmalara bırakmıstır. Yüz yıllık bir süreç içerisinde
meydana gelen bu degisim, ele alınan dört eserde de yansımalarını göstermektedir.
|