|
Makale Özeti:
|
Popüler kültür, yüksek kültür denilen opera, tiyatro, klasik müzik ya da klasik edebiyatın karşıtı olarak tanımlanabilir. Popüler kelimesi en temel anlamıyla halka ait olandır ancak kelime anlamı daha genişlemiş ve bugün halkın sevdiği anlamında kullanılmaya başlanmıştır. Bazılarına göre de popüler kültür halkın sevdiğinden ziyade halka kabul ettirilmeye çalışılan ve küreselleşme adı verilen yapıda pazar yaratmak için oluşturulmuş bir olgudur. Fakat bizim bu olgudan anladığımız ise tüm dünya üzerindeki insanların kendi milli kültürlerini unutarak genel itibarıyla onlara sunulanı beğenmeleri, bundan zevk almaları ve ona göre davranmalarıdır. Pek çok alanda artık sürekli karşımıza çıkan ve neredeyse tüm dünyada tek ve ortak bir zevk meydana getiren popüler kültür, maalesef milli değerlerin unutulmasına sebep olmaktadır. Yapılması gereken ise popüler kültürü kendi milli kültürümüzü korumak, Türkçemizi dünya dili haline getirmek ve Gaspıralı’nın yıllar evvel söylediği “dilde, fikirde, işte birlik” ülküsünü hayata geçirmek için kullanmaktır. Popüler kültürün araçlarını belirleyip bunları kendimize uygun bir biçimde kullanmak zorundayız.
|
|
Alternatif Dilde Özet:
|
Popular culture could be defined as the opposite of opera, theatre, classical music or literature, which are regarded as high culture. Popular, basically, means the one belonging to public, however, the meaning of the word has changed and the word has come to mean the one that the public enjoys and loves. To some, on the other hand, popular culture is something imposed to peoples to create monotype people and markets within the globalization. What I have in my mind as to popular culture in this study is that almost everybody in the world has begun to forget about their national and traditional way of life and started to lead a similar life everywhere. Therefore, if we act with the terms of popular culture, that is, if we can make our own culture popular, then we may protect our own culture, make our language a world language and materialize the ideal of Gaspıralı, “unity in language, idea and work”.
|