|
Makale Özeti:
|
Arapça “kevn”3
kökünden gelen mekân, anlam itibariyle varlık, vücut, kâinat, yer,
durulan mahal, dünya, ev, mesken gibi anlamları içinde barındırmaktadır. Mekân
gerçek anlamda düşünüldüğünde, varlığa verilmiş olan zamanın tüketildiği
zemindir. Mekân, zamansal döngü içerisinde verilmiş, oluşturulmuş, düşünülmüş
ya da sınırlandırılmış boşluklar olmakla birlikte, hem bireyi hem de başkalarını
barındırmaktadır. Mekân-birey birlikteliği düşünüldüğünde, zaman ve mekân
kavramının birlikteliği belirginleşecek ve her unsurun bir mekânla özdeşleştiği
görülecektir. Bu mekânların özellikleri yaşam ve birey merkezli olarak
değişmektedir. Değişken olan bu mekânların bir kısmı eşik özelliği taşır. Eşik
mekânlar bireyin yaşamındaki kırılımları belirginleştirmesi bakımından oldukça
önemlidir. Mekânın bu özelliği birçok edebi esere, yazarın psikolojisiyle birlikte
yansır. Yaşadığı dönemden günümüze kadar kendinden söz ettiren Tevfik Fikret’in
şiirlerinde de bu tarz da eşik mekânlar belirgindir.
|