|
Derginin Adı:
|
Littera Turca Journal of Turkish Language and Literature
|
|
Cilt:
|
2017/3
|
|
Sayı:
|
4
|
|
Makale Başlık:
|
EGEMENİN DİLİ-DİLİN EGEMENLİĞİ: BEYLİKLER DÖNEMİNDE ESKİ ANADOLU TÜRKÇESİNİN YAZI DİLİ OLARAK İHYASI
|
|
Makale Alternatif Dilde Başlık:
|
LANGUAGE OF THE SOVEREIGN-SOVEREIGNTY OF LANGUAGE THE PROCESS OF REVIVAL OF OLD ANATOLIAN TURKISH AS WRİTTEN LANGUAGE IN PERIOD OF BEYLIKS
|
|
Makale Eklenme Tarihi:
|
31.10.2017
|
|
Okunma Sayısı:
|
1
|
|
Makale Özeti:
|
Ortaçağda ‘ulus’ ve ‘ulusal kimliklerin devletleşme sürecindeki etkisini tartışmaya açmanın problematik doğası bir yana, bu
problemi bir de ‘ulus-dil ilişkisi’ üzerinden değerlendirmek, ilk bakışta son derece çelişkili görünmektedir. Bununla birlikte
Ortaçağda da insanların kendilerini bir cemaate mensup gördüklerini göz önünde tutmak gerekir. Bu noktada esas sorun,
yönetenler ve yönetilenler tarafından tanımlanan ortak cemaat dinamikleri ve bunların hangi ‘meşru’ zeminde formüle
edildiğidir. Bu cemaatler, en fazla modern cemaatler kadar hayalî ve en az onlar kadar siyasal güç ve sosyal organizasyon ile
ilişkili olmalıdır. Bu ilişkinin ‘resmî dili’ bugünden bakış açısıyla saptanırken, Karamanoğlu Mehmed Bey, deklare ettiği
kararın arka planından ve uzamsal etkilerinden ayrı olarak değerlendirildiğinde, salt bir sembol isim mertebesinde
görülebilmektedir. Başka bir ifadeyle, siyasal zeminin florasını saptamada ideolojinin sevkiyle yeniden kurgulanmış bir
geçmiş inşasının romantik-milliyetçilik simgelerinden biri olarak Karamanoğlu Mehmed Bey değerlendirmesi, ideal olarak
görüleni kabul edilebilir kılma çabasıyla, gerçekten olanın tarihsel ağırlığını hafife alma sonucu doğurur.
Bu çalışmada egemenlik-dil ilişkileri üzerine genel bir değerlendirme yapılacak, ardından XIII.-XIV. yüzyıl Anadolu’sunda idarî
dil olarak halk dilinin ihyası süreci, sebepleri ve sonuçlarıyla tarihsel bir perspektiften incelenecektir. Çalışmada Türkiye
Selçuklu Devleti’nin dağılma dönemine girmesi ve Karamanoğlu Mehmed Bey’den başlayarak, beylikler devri
Anadolu’sundaki egemenlik ilişkilerinin dil sahasındaki yansımalarının mercek altına alınması hedeflenmektedir.
|
|
Alternatif Dilde Özet:
|
Apart from the problematic nature of bringing the effect of the nationalization process of “national identities” and “nation”
into question in the Middle Age, it seems profoundly contradictory to evaluate this question through “natioan-language
relation” at first sight. Having said that it should be taken into consideration that even in the middle age people used to
consider themself belonging to a community. In this case, the point is the common community dynamics were identified by
rulers and ruled, and on which legitimate basis they were formulated. These communities have to be as much imaginary as
the modern communities are and these communities, at least the modern ones, have to be associated with political power and social organization. When Karamanoğlu Mehmed Bey is regarded as distinguished from the decision he declared of its
background and its spatial effects, he can seem in the order of a mere symbol name. In other words, as to determining the
flora of political ground, evaluating Karamanoğlu Mehmed Bey as one of the symbols of romantic nationalism, leads to
undervaluing the historical weight of what happened in real.
In this study, it will be carried out a general evaluation about sovereignty and language. Subsequently, In 13 – 14’th century
Anatolia, as the executive language, the process of colloquial language revival will be examined in historical perspective with
its causes and consequences. In this study, it’s aimed to examine how Turkey Seljuk Empire entered to a disintegration
period and starting with Karmanoğlu Mehmet Bey, it is also aimed to scrutinize the reflections of language area of the
sovereignty relations in the period of Anatolian beyliks.
|