|
Makale Özeti:
|
Ekoloji temelli sanat üretimleri 1960’ların sonlarından 1980’lere çevresel sanat hareketlerinden özellikle yeryüzü ve arazi çalışmalarından etkilenilerek ortaya çıkmıştır. Ekoloji sanatçıları sanattaki bilinen yöntemlerin ve araç gereçlerin dışında çalışmışlardır. Bazıları doğada bulduğu malzemeleri biçimlendirmeyi, bazıları da atık malzemeyi kullanmayı ve onları yeniden dönüştürmeyi tercih etmiştir. Bazı sanatçılar ise disiplinler arası bir yaklaşımla eğitim dokümanlarını kullanmış ve küresel düzeydeki çevresel problemlere yerel çözüm üretebilecek yöntemler geliştirmeye çalışmıştır. Çoğu ekolojik sanatçı da küresel ve çevresel endişelerin toplum ve yaşam merkezli olmasından dolayı çevresel aktivitelerinde ve ekolojik temelli sanat çalışmalarında özellikle insanlara odaklanmıştır. Yapmış oldukları çalışmalarda metafor ya da mizah yoluyla insanları uyarmaya çalışmışlardır. Özellikle doğa ve sosyal yaşam arasındaki temasta ortaya çıkan çevresel problemlere dikkati çekmişler, doğaya dönük bilinç oluşturmada ekolojik restorasyon kadar, kültürel bir restorasyonunda gerekliliğine işaret etmişlerdir. Çünkü onlara göre sürdürülebilir yaşam biçimi; hem ekolojik hem de kültürel restorasyonla mümkündür ve sanat ekolojik duyarlılık konusunda farklılık yaratabilecek bir güce sahiptir.
Bu çalışmada, öncelikle çevre meseleleri ile ilgili doğrudan mesaj veren ya da insanlığı sürdürülebilirlik üzerine düşünmeye davet eden sanatçıların eserlerine odaklanılmıştır. Joseph Beuys, Yoko Ono, Andy Goldsworthy, Mierle Ukeles, David Hansen, Mel Chin, Maro Michalakakos gibi sanatçıların çalışmaları üzerine yapılan betimsel analiz çerçevesinde ekoloji ve sürdürülebilir sanat uygulamaları ile çevresel sorumluluğa dikkat çekmek istenmiştir. Araştırmada sanatçıların eserleri üzerinden çalışılan durumun genel bir resmi çıkarıldıktan sonra sürdürülebilirlik ve ekolojik konularla ilgili endişelerin sanat eğitiminde teori ve uygulama bazında nasıl ele alındığı ve alınabileceği konusunda değerlendirmelerde bulunulmuştur.
|