|
Makale Özeti:
|
Background: Father Involvement in education of children with intellectual disabilities (ID) is extremely important for both school learning and healthy development of children with ID in family. Father involvement was explained by engagement, availability and responsibility. It can be stated that engagement requires spending time and efficient interaction with children.
The purpose of this study was to investigate father involvement in childrearing practices about children with ID.
Methods: The descriptive method was used in the study. Participants included 41 mothers and 41 fathers of children with ID Paternal Involvement of Child Care Index (PICCI) was used to collect data about father involvement and a family information form was used to collect data about the demographic features of families. The involvement of fathers was determined with the evaluations of both parents (father and mother).
Results: Results, according to the both parents’ evaluations, indicated that father involvement in general was higher than the average. In the evaluations of both parents on father involvement, results also revealed that father involvement was low in “Child Care Responsibilities” only; however, other sub-areas of involvement were high. It was found that especially mothers were responsible as primary caregiver for the child care. Results also indicated that a significant relation was not found between family finances (monthly income of family), weekly working hours of fathers and gender of children with ID and the father involvement in childrearing practices with their children with ID.
Conclusions: The literature about the fathers’ role in families and father-child relationship with normally developing children usually show father involvement is low. This research shows that fathers involve childrearing practices of their children with ID. In direction of the research results, it can be said that having special needs is an effective factor for father involvement.
|
|
Alternatif Dilde Özet:
|
Problem Durumu: Zihinsel yetersizliği olan çocukların eğitimde ‘baba katılımı’ okul öğrenmeleri ve aile içerisinde çocuğun sağlıklı gelişmi için son derece önemli bir kavramdır.
Baba katılımı, çocukla meşguliyet, erişilebilirlik ve sorumluluk olmak üzere üç temel alanı içermektedir. (1) Çocuk bakımında meşguliyet/ilgi; çocukla bire bir etkileşim içerisinde zaman harcamayı kapsar. Burada babayla çocuk arasında doğrudan etkileşim söz konusudur. (2) Erişilebilirlik; çocukla çeşitli aktiviteleri esnasında, örneğin çocuğu giydirme, besleme, temizleme ya da çocuk oynarken orada oturup çocuğun yanında olma şeklinde, çocuk için zaman harcamayı ve çocuğun yanında hazır bulunmayı içerir. Burada baba çocuk etkileşiminin şekli ise dolaylıdır. (3) Sorumluluk; tanımı tam olarak ortaya konulamasa da baba katılımında diğer boyutları arasında en önemli yeri tutar. Sorumluluk, çocuğun bakımı için düzenlemeler yapma, gerekli randevuları ayarlama ve çocuk hasta olduğunda işten izin alma gibi şefkat ve duyarlıkla ilgili etkinlikler şeklinde adlandırılabilir.
Amaç: Bu araştırmanın temel amacı zihinsel yetersizliği olan çocukların yetiştirilmesine yönelik etkinliklerde baba katılımının düzeyinin belirlenmesidir. Bu amaca ulaşmak için araştırmada, anne babaların, zihinsel yetersizliği olan çocukların yetiştirilmesine yönelik etkinliklere baba katılımına ilişkin yaptıkları değerlendirmelere dayanılarak, (1) babaların zihinsel yetersizliği olan çocuklarının yetiştirilmesine yönelik etkinliklere genel katılım durumları, (2) babaların, zihinsel yetersizliği olan çocuklarının yetiştirilmesine yönelik etkinliklere katılım durumlarının katılım alt alanlarına (katılımın değerlendirilmesi; çocuk bakımı ve sosyalleştirme sorumluluğu; çocuk yetiştirme kararlarında etki ve çocuk yetiştirme görevleri; erişilebilirlik) göre farklılaşıp farklılaşmadığı ve (3) babaların zihinsel yetersizliği olan çocuklarının yetiştirilmesine yönelik etkinliklere katılım durumları ile ailelerin, babaların, annelerin ve çocukların bazı demografik özellikleri arasında ilişki olup olmadığı incelenmiştir.
Yöntem: Araştırma Eskişehir ili merkezinde zihinsel yetersizliği olan çocuklara yönelik eğitim veren özel bir rehabilitasyon merkezinde, kaynaştırma ve destek hizmet uygulamaları dışında bireysel ve grup eğitimi alan, zihinsel yetersizliği olan 41 çocuğun anne ve babasından oluşan 82 kişilik bir katılımcı grubu ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma durum saptamaya yönelik betimsel bir çalışma olması yanında, değişkenler arasında ilişki var olup olmadığını ortaya koyan bağıntısal bir çalışmadır. Zihinsel yetersizliği olan çocuk babalarının çocuklarıyla ilgili etkinliklere katılım durumlarıyla ilgili veriler “Çocuk Bakımında Baba Katılımı İndeksi/Anketi (PICCI)” ile; ailelerin, babaların, annelerin ve çocukların demografik özelliklerine ilişkin veriler ise “Aile Bilgi Formu” yardımıyla toplanmıştır. Araştırmada, babaların zihinsel yetersizliği olan çocuklarıyla ilgili etkinliklere katılım durumları, ebeveynlerin sadece babalara ilişkin yaptığı değerlendirmelere göre ortaya konulmuştur. Verilerin çözümlenmesinde, babaların katılım durumlarını “Aritmetik ortalama” ve “Standart sapma” değerleri hesaplanmıştır. Zihinsel yetersizliği olan çocuk ailelerinin ekonomik düzeyi (aylık hane geliri) ve babanın haftalık çalışma saatleri toplamları ile babaların zihinsel yetersizliği olan çocuklarının yetiştirilmesine yönelik etkinliklere katılım durumları arasında ilişki olup olmadığı belirlemek için “Pearson r bağıntı testi”nden yararlanılmıştır. Zihinsel yetersizliği olan çocuğun cinsiyetine göre babaların zihinsel yetersizliği olan çocuklarının yetiştirilmesine yönelik etkinliklere katılım durumlarının farklılaşıp farklılaşmadığını belirlemek amacıyla “Bağımsız gruplar arası t testi” uygulanmıştır.
Bulgular: Araştırmada elde edilen bulgulara sırasıyla bakıldığında, anne baba değerlendirmelerine göre babaların zihinsel yetersizliği olan çocuklarının yetiştirilmesine yönelik etkinliklere genel katılım durumlarının ortalamanın üzerinde olduğu belirlenmiştir. Babaların ve annelerin, baba katılımına ilişkin yaptıkları değerlendirmelerde, babaların sadece “Çocuk Bakımı” alt alanında düşük bir katılım sergiledikleri, diğer katılım alt alanlarında ise zihinsel yetersizliği olan çocuklarıyla ilgili etkinliklere daha yoğun katıldıkları belirlenmiştir. Çocuğun öncelikli bakım sağlama sorumluluğunun ise ağırlıklı olarak anneye ait olduğu bulunmuştur.
Sonuç ve Öneriler: Araştırma bulgularına göre, ailenin ekonomik düzeyi (aylık hane geliri); babanın haftalık çalışma saatleri toplamı; zihinsel yetersizliği olan çocuğun cinsiyeti ile babaların zihinsel yetersizliği olan çocuklarının yetiştirilmesine yönelik etkinliklere katılım durumları arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Aile içi ilişkilerde babanın rolü ve baba çocuk etkileşimine ilişkin literatür, normal gelişim gösteren çocukları merkeze alarak oluşturulduğundan baba katılımının düşük olduğu konusunda genel bir eğilim vardır. Ancak, çocuğun yetersizliğe sahip olması her şeyin önüne geçerek, babaların çocuklarının yetiştirilmesiyle ilgili etkinliklere, anneler kadar olmasa da, aktif katılımını beraberinde getirmektedir. Bu araştırmanın bulguları da, babaların zihinsel yetersizliği olan çocuklarının yetiştirilmesine yönelik etkinliklere katıldıklarını göstermektedir. Bu araştırmanın sonuçları doğrultusunda, çocuğun zihinsel yetersizliğe sahip olmasının baba katılımı üzerinde belirgin bir etkisi olduğu söylenebilir.
|