|
Derginin Adı:
|
Littera Turca Journal of Turkish Language and Literature
|
|
Cilt:
|
2019/5
|
|
Sayı:
|
3
|
|
Makale Başlık:
|
TURGUT UYAR’IN ŞİİRLERİNDE “BEN” VE ÖTEKİ”NİN YALNIZLIK İTKİSİ
|
|
Makale Alternatif Dilde Başlık:
|
IN THE POEMS OF TURGUT UYAR FEELING OF LONELINESS OF “ME”AND "THE OTHER"
|
|
Makale Eklenme Tarihi:
|
11.02.2020
|
|
Okunma Sayısı:
|
1
|
|
Makale Özeti:
|
alnızlık kişinin çevresine, duygularına ve kendine karşı yaşadığı bir olgudur. Bu olgunun insan hayatında ve benliğinde ortaya çıkış nedeni; düşük benlik saygısı, düşük sosyal beceriler, bağlanma ve bağlanamama durumunu insanda derinleştirir.
İkinci Yeni şiirinde yalnızlık, bireyin benlik saygısını yitirmesi, etrafıyla ve kendisine karşı uyum sorununu yaşamasıyla ortaya çıkar. İkinci Yeni şiirinde modern bireyin değişen yaşam algılarına karşı yaşadığı uyum sorunsalı, şairlerin benlikleri ile hayatın gerçekleri arasında sıkışıp kalmalarına neden olur. Bu durum ileri boyutta şiirlerde düşük sosyal becerilerin gelişmesine neden olur ve şiirde yalnızlık duygusu bütün şiirlerinin iç atmosferini kaplar.
Turgut Uyar’ın şiirlerinde yalnızlık itkisinin görüntü seviyesi, varlık ve nesnelere göre imgesel bir açılım yaratır. Bu açılımlar kendi şahsî mizacından kaynaklı olduğu gibi şiirlerde ele aldığı modern “ben”in ontolojik kökenli yalnızlık duygusunu doğurur. Uyar’ın şirinlerinde yalnızlık edimi; kadın, cinsellik, mekân ve benlik ve varoluşsal tutunamayış olarak kendine varlık bulur.
Uyar’ın şiirlerinde de yalnızlık, bilişsel boyutlu ortaya koyulduğu gibi ontolojik kökenli bir duygu yoğunluğu olarak da karşımıza çıkar. Turgut Uyar yalnızlık duygusunu son derece özel ve kişisel bir yaşantı deneyimine dönüştürerek yaratıcı bir yazma eylem haline getirir. Şairin şiirlerinde yalnızlık psikolojik-bilişsel ve varoluşsal bir ilişkiler düzlemi olarak görülür. Uyar, modern insanın dünyayı ve kendini kavramasını bilişsel ve sosyal yalnızlık boyutuyla ilişkilendirerek ontolojik bir savunma ve savrulma durumu yaratır. İnsanın kendi öznelliğini kavraması, Uyar’ın şiirlerinde yalnızlık duygusunu varoluşsal bir tutunamama sorununa dönüştürür.
|
|
Alternatif Dilde Özet:
|
It is a phenomenon that he lived against himself, his feelings and his environment. The point of this phenomenon in human
life and in me; deepened in man through low self-esteem, low social skills, attachment and inability to connect.
In His Second poem, loneliness arises when the individual loses his self-esteem and experiences an issue of harmony with
and around himself. In His Second poem, the problem of harmony which the modern individual lives against the perceptions
of changing life causes the poets to get stuck between the realities of life and the self. This situation leads to the
development of low social skills in poems in advanced dimensions and the sense of loneliness in poetry covers the inner
atmosphere of all poems.
The image level of the solitude impulse in Turgut Uyar’s poems creates an imaginary opening according to the beings and
objects. These expansions give rise to the sense of ontological loneliness of the modern al I “, which it deals with in poems as
it is caused by its personal temperament. The loneliness of warning manifests itself as woman, sexuality, space and self, that
is, existential insensitivity
In the poems of Uyar, loneliness is shown as cognitive dimension and as an emotion based ontological background. Turgut
Uyar transforms the feeling of loneliness into a highly personal and personal experience of experience, making it a creative
writing action. In the poet's poems, loneliness is seen as a plane of psychological-cognitive and existential relations. Uyar
connects the modern man's world and self-understanding with the cognitive and social loneliness dimension and creates an
ontological defensive and skidding situation. Man's understanding of his own subjectivity transforms the sense of loneliness
in Uyar's poems into an existential failure.
|