|
Derginin Adı:
|
Kalem Uluslarasi Egitim ve Insan Bilimleri Dergisi
|
|
Cilt:
|
2014/1
|
|
Sayı:
|
1
|
|
Makale Başlık:
|
Görülmeyeni Görmek: ‘Üstünler’ Söylemine Ontolojik Bir Bakış
|
|
Makale Alternatif Dilde Başlık:
|
Seeing Beyond the Vision: Ontological Questioning “Gifted” Discourse
|
|
Makale Eklenme Tarihi:
|
16.08.2014
|
|
Okunma Sayısı:
|
2
|
|
Makale Özeti:
|
Son çeyrek yüzyılda ‘üstün zekâlı’ tartışmalarının ulusal ve uluslararası öl-çekte bir yükselme eğilimi gösterdiği dikkat çekmektedir. Bu paralelde özel uygu-lamalar, sempozyumlar, yayınlar, kurumlar, lisans ve lisansüstü programlar ihdas edilmekte, bugüne kadar bu çocukların ziyan edilmiş olduğu söylenmektedir. Alfred Binet (d.1857-ö.1911), 1904 yılında öğrenme güçlüğü çeken çocuklar için ortaya koyduğu IQ testinin insanlar arasında bir etiketleme aracı olarak kullanılabileceğine ilişkin kaygılarını dile getirmiştir (Gould, 1996). Topçu (1960) dehanın test edile-meyeceğini; bunun bir feraset işi olduğunu yarım yüzyıl önce ifade etmiştir. Farabi (d.870-ö.950) bin yıl önce akıl üzerine yazdıklarında, zekâyı zorunlu olarak akıllıolmaya delalet etmeyen bir unsur olarak değerlendirmiştir. Üstünlerle ilgili söylemler analize tabi tutulduğunda, Binet’i olduğu gibi Topçu ve Farabi’yi de haklı çıkarırca-sına, sıklıkla ‘üstün çocukların ortalama yığın içinde harcanmaması, etiketleme, üstün çocukların ülke için önemli bir sermaye olduğu, onlara özel uygulamaların artırılması gerektiği’ ifadelerine rastlamak mümkündür. Eylem bazında ise, halen engelli öğrenciler için tahsis edilen sınıfların ve okul binalarının fizikî olarak yetersiz ve ulaşımı zor kısımları olduğu durumlarla karşılaşılan Türkiye’de, üstün etiketli çocuklara özel hizmet veren ve insanî açıdan sürdürülebilirliği olmayan Bilim ve Sanat Merkezleri’nde konfor ve birebir ilgi en üst düzeyde sunulmaktadır. Kısaca yukarıda belirtilen hususlar bir arada değerlendirildiğinde üstünler uygulamasına eleştirel bir bakış ortaya koyma ihtiyacı belirmektedir. Bu çalışma, meseleye ilişkin akıl-insan-toplum bağlamlarında ontolojik bir sorgulama denemesidir.
|
|
Alternatif Dilde Özet:
|
It is pointed out that the discussions about gifted tend to increase in national and international area in the last quarter of the century. Special practices, symposiums, publications, institutions, undergradu-ate and graduate programs have been prepared with the parallel to these discussions and it is said that these children have been lost so far. Alfred Binet (b.1857-d.1911) who stated his concerns about using IQ test which is formed in 1904 for children having learning difficulty as a labeling instrument (Gould, 1996). Topçu (1960) stated that a genius could not be tested, on the contrary it was a malter of insight. Leading Turkish philosopher Farabi (b.872-d.951) claims that being intelligent as a fact which requires not only being intelligent necessarily but also it needs moral intellect. When discourses about gifted are analyzed, by conforming Topçu and Farabi like Binet, the statements like not wasting gifted in masses, labelling, seeing gifted children as a vital capital for the county and necessity of increasing special implementa-tion is likely to be often encountered. In practice, although children with disability do not have schools that are equipped with necessary physical facilities in Turkey, gifted children are provided with oppor-tunities in Bilim Sanat Merkezleri (Science and Art Centers) that are not sustainable in terms of humanity, and provide comfort and one to one attention. In short when all above mentioned issues are taken into consideration, the need for presenting a critical perspective is obvious. This study is an ontological questioning attempt in the intel-lect-human-society contexts.
|