|
Derginin Adı:
|
E-Dil
|
|
Cilt:
|
2014/2
|
|
Sayı:
|
2
|
|
Makale Başlık:
|
Fransızca ve Türkçe Sözcelerde Yorumdan Sonra Artyorumlu Devrik Yapılar (Karşılaştırmalı Bir İnceleme)
|
|
Makale Alternatif Dilde Başlık:
|
Structure inversée avec postposition au rhème dans l’énoncé oral en français et en turc ( étude contrastive)
|
|
Makale Eklenme Tarihi:
|
15.09.2014
|
|
Okunma Sayısı:
|
2
|
|
Makale Özeti:
|
Bu çalışmada, biçimsel işleyişi farklı iki dilin (çağdaş Fransızca ve Türkçe) sözlü
kullanım ında belirgin bir sözdizimsel konum olan sözce sonu incelenecektir. Karşılıklı etkileşimde,dilbilgisel açıdan farklı iki dilsel göstericinin kullanılmasıyla gerçekleşen bir çift etiketleme oluşubakımından, bu sözdizimsel konum oldukça belirleyicidir. Bu dilsel göstericiler şunlardır : a) parçasal
boyutta biçimbirim sel ve sözdizimsel göstericiler, b) parçaüstü boyutta bürünsel göstergeler. Konuşma dilinde sözcelerin sonu, konuşan öznenin muhatabına karşı sözcelemsel duruşunu, hatta karşı tarafı
etkileme girişimini belirleyen stratejik bir bölgedir. Sözceler in sonunda bulunan biçimbirimsel ve bürünsel göstergeler, söylemde akıcılık çerçevesinde hem sözcelerin sınırlarını belirler hem de
söylemsel devamlılığı sağlarlar. Bu karşılaştırmalı çalışma sonunda, bir yandan sözcelerin sonunda yorumdan sonra gelen son bölümün nasıl oluştuğu gösterilecek, diğer yandan da sözün üretildiği anda sözceleyenin muhatabını etkilemeye yönelik eylem ve söylemleri belirlenecektir.
|
|
Alternatif Dilde Özet:
|
La présente étude vise à analyser une position syntaxique proéminente à l’oral, à savoir la finale des énoncés oraux dans deux langues dont la morphologie fonctionne différemment : le français et le turc contemporains. Dans l’interaction verbale, cette posit ion est déterminante du fait qu’elle présente un double marquage qui se réalise avec deux types de marque de nature différente : a) marques morphosyntaxiques sur le plan segmental, b) marques prosodiques sur le plan suprasegmental.
En effet, la finale de l’énoncé oral est le lieu stratégique où le sujet parlant marque sa position énonciative, voire co -énonciative par rapport à ce qu’il énonce face à son interlocuteur. Cette étude contrastive nous permettra, d’une part de voir comment se structure la finale des énoncés avec postposition au rhème, et d’autre part de définir les positions (co)énonciatives adoptées par
l’énonciateur à ce moment précis de la production de la parole.
|